مجازی سازی سرور فرآیند تقسیم یک سرور فیزیکی به چندین سرور مجازی منحصر به فرد است که با استفاده از یک نرم افزار از هم جدا شدند.
هر سرور مجازی می تواند سیستم عامل های خود را به طور مستقل اجرا کند.
مجازی سازی کامل از hypervisor استفاده می کند ، نوعی نرم افزار که مستقیماً با فضای دیسک سرور فیزیکی و پردازنده ارتباط برقرار می کند.
Hypervisor منابع سرور فیزیکی را رصد می کند و هر سرور مجازی را از سایر سرورهای مجازی مستقل و بی اطلاع نگه می دارد.
همچنین با اجرای برنامه ها ، منابع را از سرور فیزیکی به سرور مجازی صحیح انتقال می دهد.
بزرگترین محدودیت استفاده از مجازی سازی کامل این است که یک hypervisor نیازهای پردازش خاص خود را دارد که این می تواند برنامه ها را کند کرده و عملکرد سرور را تحت تأثیر قرار دهد.
برخلاف مجازی سازی کامل ، Para-virtualization شامل کل شبکه است که به عنوان یک واحد منسجم با هم کار می کنند.
از آنجایی که هر سیستم عامل در سرورهای مجازی در مجازی ساز پارا از یکدیگر آگاه هستند ، hypervisor نیازی به استفاده از قدرت پردازش برای مدیریت سیستم عامل ها ندارد.
قابلیت مجازی سازی بخشی از سیستم عامل میزبان است ، که تمام عملکردهای یک هایپروایزر را انجام می دهد.
با این حال ، همه سرورهای مجازی باید همان سیستم عامل را در این روش مجازی سازی سرور اجرا کنند.
بزرگترین محدودیت این مجازی ساز این است که همه سرورهای مهمان باید یک سیستم عامل را اجرا کنند.
-VMWARE
-OpenVZ
-Microsoft HyperV
-Cytrix Xen
مجازی سازی سرور روشی مقرون به صرفه برای ارائه خدمات میزبانی وب و استفاده موثر از منابع موجود در زیرساخت های فناوری اطلاعات است.
بدون مجازی سازی سرور ، سرورها فقط از قسمت کوچکی از قدرت پردازش خود استفاده می کنند.
این منجر به بیکار ماندن سرورها می شود زیرا حجم کار فقط در بخشی از سرورهای شبکه توزیع می شود. مراکز داده مملو از سرورهای کم استفاده شده است که باعث اتلاف منابع و قدرت می شوند.
مجازی ساز سرور با تقسیم هر سرور فیزیکی به چندین سرور مجازی ، به هر سرور مجازی اجازه می دهد تا به عنوان یک دستگاه فیزیکی منحصر به فرد عمل کند.
هر سرور مجازی می تواند برنامه ها و سیستم عامل خود را اجرا کند.
این فرایند با ایجاد هر سرور مجازی به عنوان یک سرور فیزیکی ، باعث افزایش استفاده از منابع می شود و ظرفیت هر ماشین فیزیکی را افزایش می دهد.